Dit weekend zijn Roy en ik voor de tweede keer in ons ouderschap er samen op uit geweest. We gaan weleens samen uit eten ofzo maar komen daarna weer terug naar huis. Dit keer niet. We zijn twee dagen naar Nijmegen geweest en daarom is Luuk 2 nachten gaan logeren bij opa en oma in zuid Limburg.
Vrijdagavond begon de luxe al. We brachten Luuk naar oma en opa en aten mee. Oma had 'frites zoervleijsj' gemaakt. Voor de Nederlanders onder ons. Da's rundvlees volgens Limburgs recept. En het smaakt verrukkelijk!
Na deze heerlijke traktatie en nog wat te hebben gekletst, leg ik Luuk in bed en nemen we afscheid voor dit weekend.
Tijdens het terugrijden naar Eindhoven doet mijn moederhart even zeer... Mijn allerliefste blijft in Limburg en dat is loslaten! De autorit en geruststelling van Roy hielpen letterlijk en figuurlijk afstand nemen.
Eenmaal thuis drinken we spontaan nog een borrel bij de buurvrouw die jarig was. Gezellig en daarmee is de afleiding compleet. Tegelijkertijd ook heel surrealistisch. Nergens aan hoeven denken, geen luisterend oor bij de babyfoon en alle aandacht voor jezelf hebben.
Na een heerlijke aaneengesloten nacht van slaap, een ontbijtje en wat inpakwerk, gaan we naar Nijmegen. We hebben geen plan en ook dat voelt zo vrij. We kunnen nog niet inchecken vanwege ons vroege arriveren dus lopen we de stad in.
Terrasje, lunch, kerk bezoeken, winkeltjes kijken, straattheater bekijken en oh dorst? Dan doen we toch een drankje aan de Waalkade.
Door de dag heen merk ik dat het even 'mama-af' zijn, me op hele andere manier energie kost. Veel minder energie eigenlijk. We zijn er natuurlijk helemaal uit. Hoeven niets in het huishouden en er zijn ook geen verplichtingen zoals de hond uitlaten, boodschappen, werk etc. Dat moeten we in deze constatering even in het achterhoofd houden. Maar de energie die het me normaalgesproken kost om de dag door te komen, is nu in grotere mate aanwezig dan bij een gemiddeld een dagje met onze spruit!
Zondag is het idem dito. weer een prachtige dag zonder plan. een relaxte opstart en daarna genieten van de Nijmeegse cultuur, hapjes en drankjes en vooral van elkaar! Klinkt misschien klef maar het samen zijn, brengt ons man-vrouw zijn weer op de voorgrond. En zo samen in deze omgeving levert me veel energie op!
En dan nu de moraal van dit verhaal.
Slechtziend zijn kost bakken met energie. En.., het ouderschap ook! Het is dus heel belangrijk, noodzakelijk zelfs om een naast moederschap ook ruimte in te bouwen voor Carolien-schap. Even 'mama af' zijn en qualitytime voor mezelf en met Roy.
Bij deze opa en oma, reserveer ik alvast weer bij jullie:-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten