Lichtfeest

December vind ik altijd een leuke maand. Natuurlijk zijn er de feestdagen die daar een duit in het zakje doen. En het is ook zo lekker vroeg donker. Dan doen we thuis gezellig de kaarsjes aan en dimmen het licht wat. Tot 20:00 uur staan de kaarsen op veilige afstand van Luuki maar als hij naar bed is, gaan ze ook op tafel aan. En gaat de lichtdimmer nog een tandje terug.

Dan is het bij ons redelijk donker in de woonkamer. Omstandigheden a la bruin café, als het aan mij ligt. Maar da’s iets te donker naar mijn man zijn zin. Hij wil graag meer licht om zijn drankje te kunnen vinden op de salontafel.
Ik vind mijn weg goed in een donker huis. Met behulp van andere zintuigen en routine, haal ik de kerstkransjes feilloos uit de kast.
Vreemd eigenlijk. Dit staat haaks op wat overdag prettig is. Daar geldt, hoe meer lux (lichtsterkte) hoe beter. Het heeft alles te maken met ontspannen van mijn ogen.

Licht verwerken vraagt namelijk veel inspanning Zeker omdat lichtomstandigheden constant wisselen. Al is het maar dat er in onze hal minder daglicht valt dan in de keuken. Daarnaast schijnt door veel licht mijn nystagmus te worden beïnvloedt. Hoe meer licht, hoe meer de ogen ongecontroleerd heen en weer bewegen. Ook dat vraagt ongemerkt, de nodige inspanning.

Des te lekkerder is het om te vertoeven in een in kerstsfeer gehulde woonkamer.

Versiering in ons huis ziet er als volgt uit:

• Een lichtsnoer in groene takken voor het raam.
• Onze kerstgroep weer in zijn vertrouwde nis.
• Een kerstkrans aan de deur.
• Adventskaarsen op een gedecoreerde zilveren schaal.
• Een Kerstman op de schouw.
• En natuurlijk de kerstboom inclusief Elmo-kersbal.

Luuk en ik hebben deze samen opgetuigd terwijl de kerstlampjes aan waren. Dat die mij enigszins verblinden, daar stond ik niet bij stil. Het was vooral sfeervol tijdens het versieren!

Wat krijg je dan als je een peuter en een slechtziende de kerstboom laat versieren? Een héél artistiek aangeklede kerstboom inclusief door kerstballen overbevolkte delen en delen waar de boom er karig vanaf komt. Een pracht exemplaar dus!  

Kerstlampjes en gedimde omstandigheden zijn buitenshuis een minder ideale combinatie. Bijvoorbeeld in een cafeetje. Als ik ergens voor het eerst kom, overzie ik de omgeving niet goed. Dan komt ons peutertje heel handig van pas. Luuk gaat na 5 slokken appelsap graag op ontdekking uit. En soms loop ik dan met hem mee. Dan verkennen we samen de omgeving met hem. Zodat ik me de rest van de tijd daar, gemakkelijker oriënteer.

Vorig weekend waren we in een cafeetje waar de eigenaar helemaal ‘los’ was gegaan met het uitdossen van zijn toko: Een kerstdorp incl. rijdend treintje, vliegende zeppelin, gehuld in sneeuw. Verlichting in diverse vormen en kleuren. Het resultaat van jaren verzamelen. Luuk keek zijn ogen uit!

Het hoogtepunt van de collectie stond bij de ingang. Een Kerstman die danste bij het praten/zingen door de microfoon. Luuk vond ‘m fantastisch!

Bij het samen bekijken van het kerstdorp, is het gissen naar wat Luuk ziet. Ik haak vaak in op wat hij zegt of gok ik erop wat ik zie. Maar deze attractie was voor mij precies in de roos. Verblindende lampjes of niet, Bij zingen heb je je ogen niet nodig dus; HOHOHO Kerstrepertoire uit de kast, en ‘Oh dennenboom’ uit volle borst

 Merry Christmas!

 

Sinterklaas, wie kent hem niet...

Luuk, onze zoon, is nu ruim twee jaar.

Sinds dit jaar begint hij wat meer te begrijpen van sinterklaas.
Sowieso kijkt hij erg graag naar de goedheiligman; op posters, in reclamefolders, op stickers en op televisie. Bijvoorbeeld een stukje intocht af en toe een sinterklaasjournaaltje.

Mijn man en ik, filteren en doseren een hoop. Want heel veel begrijpt hij er nog niet van. Daarom had Luuk de beste man nog niet ‘live’ ontmoet. We vinden voor dit jaar bovenstaande input ruim voldoende voor de kleine spruit.

Wat hij inmiddels snapt is dat sinterklaas kadootjes geeft. Dat heeft hij  namelijk onlangs ondervonden bij oma Riet.
Ook begrijpt hij dat Piet pepernoten uitdeelt.  Na een ontmoeting in het winkelcentrum, was dat al heel snel in zijn kleine bolletje geprent. “MMMM mama”, zei hij al smikkelend. 
Op deze manier ontdekt Luuk steeds meer rondom vijf december en wordt het fenomeen ‘Sinterklaas’ meer en meer ingekleurd.

Op vier december vierde het kinderdagverblijf ook sinterklaasfeest. De goedheidligman kwam er zelfs op bezoek. Ouders waren daarbij niet uitgenodigd. Ik moet zeggen, dat vond ik wel een dingetje. Onze jongen is niet zo’n fan van drukte. Dan houdt hij zich wat afzijdig en kijkt hij een beetje de kat uit de boom.

Prima natuurlijk. Maar deze mama zag scenario's waarbij haar ukkie van twee verloren rondloopt in een volle speelzaal en daar een allereerste ontmoeting met sinterklaas voor zijn kiezen krijgt. Daar moest ik even bij slikken...

Oke, oke. Gelukkig wint mijn ratio het geregeld van mijn moederhart. Ik vertrouw er ook wel weer op dat hij dit aankan. En zo niet, dat de juffen hem met liefde opvangen.

De ochtend van vier december:

Wij, hup naar het kinderdagverblijf.

Ik, druk aan het loslaten en Luuki, vrolijk rennend naar de ingang met zijn knuffelhamster en zijn knuffeldoek.
Luuk wil de deur binnenstappen maar struikelt over zijn knuffeldoek die hij over de grond  sleept.
BOEM, daar gaat hij. Voorover op zijn snufferd!

Ik loop vlug naar Luuk toe en help hem opstaan.

Ineens zegt een mannenstem; “Ach jongen toch, heb je je pijn gedaan”?

De stem kwam vanuit mijn blinde hoek dus, zag ik nog niet wie we tegen kwamen.

Door mijn slechtziendheid neem ik, mensen / grotere voorwerpen vaak in gedeeltes waar. Mijn hersenen maken van alle beelden razendsnel een compleet beeld.  Zo ook dit keer. 

Het daaropvolgende moment leek sterk een slow motion filmscène:

Luuk en ik keken beiden op.

Ik zie eerst een paar zwarte glimmende schoenen, dan een paarse onderjurk met een wit kanten rand. Dan een witte jurk… YEP je raad het al. De Sint himself.

 Luuk was er helemaal verbaasd van en keek met grote ogen naar de Sint en zijn twee Pieten. 

Al gauw smolt zijn verlegenheid door de lekkere pepernoten die hij kreeg.
Sinterklaas kreeg twee keer een hand. Luuk vond het allemaal wel prima.
En zo smolt mijn spanning om naar vertrouwen in een leuke Sintviering.
 

THE END