Over mij


Hoi, leuk dat je meer wilt weten over mij.

Ik ben Carolien, 39 jaar, en vanaf mijn geboorte ben ik slechtziend.
Mijn rechter oog is blind en mijn linker oog ziet 10% zonder- en 15% met bril of lens.

* Wil je meer lezen over mijn visuele beperking en de gevolgen ervan? Kijk dan op de startpagina onder de button ‘zichtbeschrijving’.

Opgroeien
Ik ben opgegroeid met mijn goedziende tweelingbroer Melle. Vanaf mijn vierde jaar zijn mijn ouders gescheiden en woonden we hoofdzakelijk bij mijn moeder. Elke 14 dagen gingen we een weekend naar mijn vader. Ik ben redelijk ‘ normaal’ opgevoed; DWZ ik maakte nagenoeg geen gebruik van
hulpmiddelen of voorzieningen.
Op wat ‘gadgets’ na (een loepje of bril, die al snel in een laadje belandde), wilde ik daar weinig van weten. Ik ging naar een reguliere basisschool,  turnde bij de plaatselijke turnvereniging, speelde volop buiten en  deed alles wat goedziende kinderen deden.
Mijn ouders hebben me veel laten ervaren tijdens  het opgroeien; voelen, proeven, ruiken,  beleven en meedoen in het ‘gewone’  leven.  Niks extra voorzichtigheid of angstige reacties!
Ik heb veel ruimte gekregen om te ontdekken. Deels bewust en deels, omdat zij ook gewoon deden wat ze goed leek, zoals elke ouder.
Mijn tweelingbroer en ik brachten tot ons 12de jaar  veel tijd met elkaar door. Onze school stond buiten onze woonplaats dus na schooltijd speelden we veel samen. Ook zaten we in dezelfde klas. We waren goed op elkaar ingespeeld. Toen we naar de middelbare school gingen (ieder naar een andere)  verminderde dat, maar onze band bleef sterk. Terugkijkend ben ik op zijn ogen ‘meegelift’ en fungeerde ik ongetwijfeld andersom als aanvulling voor hem.
Ook als puber, bleef alles ‘normaal’ verlopen. Zoals veel andere pubers ontdekte ik het uitgaan, had ik een bijbaantje, werd ik verliefd en leerde ik van al die ervaringen.
Na mijn MBO-SPW, heb ik HBO-SPH gestudeerd en  ben gaan werken voor 30 uur per week.

Werk
Werken heb ik tot een aantal jaren geleden probleemloos kunnen doen. Maar mijn handicap is steeds zwaarder mee gaan wegen, waardoor ik met ernstige vermoeidheidsklachten een tijd lang in de ziektewet ben  geweest. Gelukkig ben ik daarvan hersteld en heb mijn balans hervonden.
Na mijn terugkeer op het werk, heb ik ervoor gekozen mijn functie als teamleider bij Koninklijke Kentalis neer te leggen. En een zoektocht te starten naar werk wat beter aansluit bij mijn mogelijkheden en passie. Vanaf juli 2015 ben ik uit dienst gegaanen ben ik acht maanden werkeloos geweest.
Per 1 maart 2016 werk ik bij WIJeindhoven.
* Wil je meer weten over mijn arbeidsverleden en studies, kijk dan op Linkedin.

Mijn gezin
Sinds 2010 heb ik een relatie met mijn man Roy. We hebben elkaar via het internet leren kennen en het was liefde op  ‘het eerste gezicht’. In hem heb ik de liefde van mijn leven gevonden! We zijn in 2013 getrouwd en in dat jaar is onze zoon Luuk geboren.
Een laatste, niet uit te vlakken, gezinslid  is Timon, onze hond. Een bearded collie van bijna 9 jaar. Een grote lieverd met af en to zijn 'nukken'. Hij zou de hond kunnen zijn van de oude mannetjes in de Muppetshow. 

Blog
Ik ben deze blog gestart omdat ik mijn ervaringen wil delen  en een stem wil geven aan de dingen die ik meemaak in mijn dagelijkse leven. In het bijzonder gericht op het leven met slechtziendheid. Als Carolien, als mama, als werknemster en als slechtziende.
En daarmee alle geïnteresseerden, een kijkje te geven in mijn wereld.

Een kijkje bij Caro dus.

1 opmerking:

  1. Dag Caro,

    Ik las je blog (bijna helemaal) en ben onder de indruk.
    Je schrijft leuk, waardoor je een lach en een traan tevoorschijn laat komen.
    Ikzelf ben mama van Berre, hij heeft achromatopsie en een zicht van (voorlopig) iets minder dan 10%. Hij wordt 3 en zijn zicht zal rond de 10% zijn, maar de metingen zijn nu nog niet zo nauwkeurig. Zijn medewerking is niet altijd optimaal ;-)
    Ik heb zelf ook een blog, maar het is al even geleden dat ik schreef. Berre startte in september met school en ik heb dat emotioneel als zwaar ervaren.
    Door jouw blog te lezen denk ik toch dat ik niet mag stoppen met erover te schrijven. Het is leerrijk voor mensen die bijna perfect ziend door het leven gaan om ervaringen van slechtzienden te lezen.
    Ik zou meer moeten durven toegeven dat het niet altijd gemakkelijk is. In de ogen van de maatschappij doet Berre het ontzettend goed, wat ook zo is. Maar mensen zien niet dat het compenseren ook enorm veel energie kost voor onze kleine man.
    Ik blijf je vast volgen. Bedankt voor het delen van jouw ervaringen.
    Liefs Joke

    BeantwoordenVerwijderen