Ontslag
11 maanden geleden ben ik, na een dienstverband van ruim
11 jaar, met ontslag gegaan bij Koninklijke Kentalis. Grappig detail is dat ik me
daar heb ingezet voor mensen met communicatieve en auditieve beperkingen. De
‘blinde helpt de dove’ zogezegd.
Mijn functie als teamleider, werd steeds digitaler ingevuld en vroeg
uiteindelijk een te grote visuele inspanning. De balans was weg in mijn
energiehuishouding en ik was, door jarenlange overcompensatie, heel moe. Daarom
heb ik mijn functie neergelegd. Het laatste jaar ben ik als
herplaatsingskandidaat bezig geweest met het zoeken naar ander en beter passend
werk. Dat was een heel intensief traject. Zowel fysiek als emotioneel.
Het is me niet gelukt werk binnen de gestelde termijn te
vinden, met ontslag tot gevolg. Heel jammer. Toch voelde ik me, toen eenmaal ‘de
kogel door de kerk was’, enorm opgelucht! Het moeten voldoen, me bewijzen en
continu zoeken stopte! Op dat moment bleek hoe MOE ik was van mijn zoektocht!
Thuis
In de periode na mijn ontslag, had ik sterk de behoefte
om mijn wereld klein te houden. Dus dat deed ik. Mijn focus lag daarom op Luuk.
Voor hem zorgen en mijn activiteiten op hem richten, vervulde mijn leven.
Daarbij sloot zijn eet- en slaapritme goed aan bij het ritme wat ik nodig had.
Zijn middagslaapje van zo’n 1,5 uur was altijd zeer welkom! Waar andere moeders
zich dan op zichzelf richten of het huishouden doen, sloot ik mijn ogen voor
een hoognodig ‘powernapje’. Rust, Reinheid en Regelmaat om mijn
zoekgeraakte energiebalans te herstellen.
Door mijn arbeidsverleden van 19 jaar, maakte ik
aanspraak op een WW uitkering. Een heel welkom vangnet wat betreft de zekerheid
van een inkomen. Ik heb me keurig aan mijn WW plichten gehouden en serieuze
energie gestopt in het vinden van een baan. Dat die baan niet kwam, vond ik tot
omstreeks november 2015 stiekem helemaal niet erg. Ik had geen haast want ik
was nog volop aan het bijtanken. Ik vond het héérlijk thuis.
Maar langzaam begon er iets te veranderen. Mijn
energiebalans, die ik nooit meer dacht te vinden, werd steeds stabieler. Ik
bespeurde telkens subtiele verbeteringen maar durfde het eerst niet te geloven.
Merkbaar aan bijvoorbeeld, niet meer totaal uitgeteld zijn rond het middaguur,
zelfs slaapjes kunnen overslaan. ’s Avonds later naar bed gaan en de volgende
dag meer energie over hebben. Ik voelde een balans ontstaan!
En wat ik niet voor mogelijk had gehouden gebeurde. Ik kreeg
behoefte om me naast het moederschap ook voor andere dingen in te gaan zetten.
Werk kwam weer in beeld!
WIJeindhoven
Ik had al een tijd een organisatie op het oog waar ik
graag wil werken: WIJeindhoven.
Deze organisatie zet zich in voor de inwoners van Eindhoven
met allerhande vragen op gebied van wonen en vervoer, werk en inkomen, voorzieningen,
zorg en participatie. Ze gaat uit van de eigen kracht en mogelijkheden van inwoners
bij het bieden van zorg. Een generalist kijkt met de inwoner naar het best
passende antwoord op hun vraag en zo nodig wordt daarvoor tweedelijnszorg
ingezet. Ik heb mijn oog laten vallen op de functie van generalist. Een ideale
baan voor mij omdat deze in de kern bestaat uit contact maken, aansluiten bij
mensen en uitgaan van eigen kracht in het zoeken naar mogelijkheden. Die
insteek is me op het lijf geschreven!
Netwerken
Ik was, vlak voor mijn ontslag bij Koninklijke Kentalis
al eens op sollicitatiegesprek geweest bij WIJeindhoven en had er ook een assessment
voor ingevuld. Helaas draaide mijn sollicitatie toen op niks uit omdat de
startende organisatie alleen medewerkers kon aannemen op basis van detachering voor
mensen met een vast contract. En dat kon mijn toenmalige werkgever me niet meer
bieden.
Achteraf gezien prima een samenloop van omstandigheden
omdat ik in de WW de rust heb gevonden die ik nodig had.
Maar toen ik afgelopen november weer vacatures voor
generalist zag, op de website van WIJeindhoven, ben ik gaan netwerken.
· Via een vriendin heb ik de naam van een
teamleider doorgekregen.
· Die heb ik een bericht gestuurd met informatie
over mijn eerdere sollicitatie, mijn motivatie, kwaliteiten en CV. Daarbij heb
ik duidelijk genoemd dat ik max. 18 uur kan werken i.v.m. mijn visuele beperking.
· Zij reageerde enthousiast en heeft mijn naam
genoemd bij de afdeling HR.
· Daarna ben ik benaderd door een HR medewerkster
die heel enthousiast reageerde op mijn kwaliteiten en op mijn visuele
beperking. Ze vond me een voorbeeld van hoe je, door in je eigen kracht te staan,
veel kunt bereiken en gaf aan open te staan voor mij als medewerker.
·
Daarna ben ik een dag gaan meedraaien om te
kijken of de baan bij me past. Een heel positieve ervaring!
· Ik hoorde dezelfde middag nog dat ik van harte
welkom ben als nieuwe collega.
Start
Per 1 maart ben ik aan de slag gegaan als generalist. De
eerste week was intensief maar ook zeer positief. Collega’s reageren
enthousiast op mijn komst en gaven me een welkom gevoel. Ik krijg gelegenheid
tot kennismaken met mensen en de ruimte om te leren. Aangezien een generalist
van alle leefgebieden iets behoort te weten, maak je gebruik van expertise van
collega’s. Elke vraag van inwoners vraagt wellicht iets nieuws. Veel opzoeken
en uitzoeken dus. Een voortdurend leer- en reflectieproces. Mijn hulpmiddelen
heb ik aardig goed voor elkaar. Mijn vergrotingsprogramma past op mijn tablet
en de aanschaf van een Iphone is in behandeling. De organisatie faciliteert me
in wat ik nodig heb. Wat ik lastig vind bij het vragen om hulpmiddelen, is
mensen de ernst van mijn handicap te laten inzien. Om vanuit dat oogpunt stellig
te motiveren dat de aanpassingen waar ik om vraag, essentieel zijn voor het
goed uitvoeren van mijn werk. Ik wil vooral niet gehandicapt overkomenJ! Een oude valkuil waar
ik me bewust van ben.
Maar als er ergens ruimte is om mezelf te zijn, is het
bij WIJeindhoven.
Morgen start mijn tweede week.
Ik heb er zin in!
