Diner in the dark

Zaterdag zijn Roy en ik voor het eerst ’oppas-loos’ van huis gegaan, drie deuren verder.

 Luuk in zijn bed en wij, met de babyfoon op zak, naar de BBQ van onze buurtjes. Weer een stap in het proces van loslaten voor deze mama, hihi. Poeh!
Maar goed, ik had er zin in want we wonen in een straat met hele gezellige mensen waarmee we goed contact hebben en op feestjes/ BBQ’S altijd veel lol hebben.

Het mooie nazomerweer had gezorgd voor een lekkere temperatuur dus stond iedereen buiten te eten en socializen.
Nu kom ik geregeld in het huis van onze gastheer en gastvrouw en weet ik ongeveer hoe het ingedeeld is. Handig bij oriënteren. Deze keer stond de boel helemaal anders i.v.m. het feestje.

Situatieschets.

De eettafel diende als buffettafel.
De huiskamer was leeggeruimd (dansvloer).
I.v.m. mooie weer stond er een partytent in de tuin met statafels eronder.
Het was heel sfeervol verlicht. Mooie kaarsjeslangs het tuinpad en nauwelijks ander licht.
Op de schuur stond een  spotlicht richting partytent gericht, bedoeld voor het bijlichten van de BBQ. Gevolg: verblindend effect bij schijnsel in je ogen.

 Oké, da’s dus ‘ diner in the dark’ Even hergroeperen Caro.

Op die momenten valt me op hoe ik geholpen ben door routine, herkenning op geheugen,  vanuit daar betekenis verleen en daarop anticipeer in mijn handelen.
In bekende situaties, kan ik vlotjes en ogenschijnlijk gemakkelijk meedoen met alles. Zelf eten halen, anderen meestal herkennen en her en der gaan kletsen. Nu voelde ik mezelf ‘verstarren’.

Bij binnenkomst was iemand zo lief om meteen te vragen of ze me moest helpen, in de gaten hebbend dat haar hulp waarschijnlijk wel gewaardeerd werd... En ik hoorde mezelf aangeven; “graag, want ik zie er geen bal van. Alles ziet er anders uit en dan herken ik het niet meer. Dus geen idee wat nu wat is op deze buffettafel”. Opgelucht met haar hulp en ook het signaal dat ik gaf m.b.t. mijn slechtziend zijn.

Ik ben dol op salade bij BBQ’s. maar vanavond besloot ik  geen groene salade met feta te nemen omdat ik deze buiten, in het donker, onmogelijk op een elegante handige manier zou kunnen opeten. Geen zin hebbende in gedoe nam ik de huzarensalade; dat plakt goed aan je vork.

Terwijl mijn hamburger gegrild werd, noemde een ‘ mede hanger’ aan de statafel dat er voor me een bakje met verrukkelijke knoflooksaus stond. Na het proeven al grappend doorgegaan over die verrukkelijke saus. Ook toen het bakje ineens even weg was. ‘ kan je wel, sausjes jatten van blinden, haha”. Daarop kwam een goeie blindengrap terug! 1-1…

De rest van de avond ben ik blijven hangen onder de partytent. Omdat ik geen zin had om veel ontdekkingsmoeite te doen of iemand te vragen met me mee te lopen de tuin in bijvoorbeeld om te gaan kletsen met andere buren die ik wel hoorde maar niet zag.
Ik heb me suf gelachen onder die tent. Foute nummers en hits van onze jeugd, werden op de Iphone opgezocht en we zongen keihard mee, samen met foute dansjes en hele foute grappen haha.

Om 23:30 lag ik in mijn bed.
Onze spruit heeft nog wel enorm liggen spoken die nacht… dus eruit mam en pap! Zul je altijd zien. Maar dat hoort erbij en doen we met liefde!

De clou van dit alles voor mezelf:

Laat je helpen, scheelt bergen energie. Bewijzen hoeft niet. Sterker nog, het is juist heerlijk om hulp te krijgen!
Ben duidelijk over je handicap.
 Het is prettig om me te verhouden naar wat lukt bijvoorbeeld door onder de partytent te blijven staan.  

En, weggaan met babyfoon is voor herhaling vatbaar!