Sinterklaas, wie kent hem niet...

Luuk, onze zoon, is nu ruim twee jaar.

Sinds dit jaar begint hij wat meer te begrijpen van sinterklaas.
Sowieso kijkt hij erg graag naar de goedheiligman; op posters, in reclamefolders, op stickers en op televisie. Bijvoorbeeld een stukje intocht af en toe een sinterklaasjournaaltje.

Mijn man en ik, filteren en doseren een hoop. Want heel veel begrijpt hij er nog niet van. Daarom had Luuk de beste man nog niet ‘live’ ontmoet. We vinden voor dit jaar bovenstaande input ruim voldoende voor de kleine spruit.

Wat hij inmiddels snapt is dat sinterklaas kadootjes geeft. Dat heeft hij  namelijk onlangs ondervonden bij oma Riet.
Ook begrijpt hij dat Piet pepernoten uitdeelt.  Na een ontmoeting in het winkelcentrum, was dat al heel snel in zijn kleine bolletje geprent. “MMMM mama”, zei hij al smikkelend. 
Op deze manier ontdekt Luuk steeds meer rondom vijf december en wordt het fenomeen ‘Sinterklaas’ meer en meer ingekleurd.

Op vier december vierde het kinderdagverblijf ook sinterklaasfeest. De goedheidligman kwam er zelfs op bezoek. Ouders waren daarbij niet uitgenodigd. Ik moet zeggen, dat vond ik wel een dingetje. Onze jongen is niet zo’n fan van drukte. Dan houdt hij zich wat afzijdig en kijkt hij een beetje de kat uit de boom.

Prima natuurlijk. Maar deze mama zag scenario's waarbij haar ukkie van twee verloren rondloopt in een volle speelzaal en daar een allereerste ontmoeting met sinterklaas voor zijn kiezen krijgt. Daar moest ik even bij slikken...

Oke, oke. Gelukkig wint mijn ratio het geregeld van mijn moederhart. Ik vertrouw er ook wel weer op dat hij dit aankan. En zo niet, dat de juffen hem met liefde opvangen.

De ochtend van vier december:

Wij, hup naar het kinderdagverblijf.

Ik, druk aan het loslaten en Luuki, vrolijk rennend naar de ingang met zijn knuffelhamster en zijn knuffeldoek.
Luuk wil de deur binnenstappen maar struikelt over zijn knuffeldoek die hij over de grond  sleept.
BOEM, daar gaat hij. Voorover op zijn snufferd!

Ik loop vlug naar Luuk toe en help hem opstaan.

Ineens zegt een mannenstem; “Ach jongen toch, heb je je pijn gedaan”?

De stem kwam vanuit mijn blinde hoek dus, zag ik nog niet wie we tegen kwamen.

Door mijn slechtziendheid neem ik, mensen / grotere voorwerpen vaak in gedeeltes waar. Mijn hersenen maken van alle beelden razendsnel een compleet beeld.  Zo ook dit keer. 

Het daaropvolgende moment leek sterk een slow motion filmscène:

Luuk en ik keken beiden op.

Ik zie eerst een paar zwarte glimmende schoenen, dan een paarse onderjurk met een wit kanten rand. Dan een witte jurk… YEP je raad het al. De Sint himself.

 Luuk was er helemaal verbaasd van en keek met grote ogen naar de Sint en zijn twee Pieten. 

Al gauw smolt zijn verlegenheid door de lekkere pepernoten die hij kreeg.
Sinterklaas kreeg twee keer een hand. Luuk vond het allemaal wel prima.
En zo smolt mijn spanning om naar vertrouwen in een leuke Sintviering.
 

THE END